Vind je het lastig om bij je standpunt te blijven?

Vind je het lastig om bij je standpunt te blijven? Neem jij je heel vaak voor: vandaag zeg ik echt nee en daar blijf ik bij. En mislukt het dan weer. Je laat je overrulen of ompraten door een ander.

Veel vrouwen worstelen met dit vraagstuk, en het is tijd om hier dieper op in te gaan. In dit artikel gaan we op zoek naar de redenen waarom het lastig is om bij je standpunt te blijven, hoe je kunt leren om sterker te staan en wat het verband is tussen emotionele wonden en gaan staan voor wat je wilt.

Bij je standpunt blijven: hoe lastig vind je dit?

💬 Je besluit nu eindelijk eens 𝗯𝗶𝗷 𝗷𝗲 𝗽𝗮𝗿𝘁𝗻𝗲𝗿 𝗯𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝗯𝗮𝗮𝗿 𝘁𝗲 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 dat je meer behoefte hebt aan rust in de ochtend. Hij overvalt je door heel defensief te reageren en je doet direct water bij de wijn.

💬 Je raapt de moed bij elkaar en spreekt een vriendin aan op het feit dat ze altijd heel laat reageert op haar appjes. Je vindt dit lastig en wilt dit bespreken. Je vriendin beweert dat het wel meevalt en je 𝐥𝐚𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐡𝐢𝐞𝐫𝐝𝐨𝐨𝐫 𝐮𝐢𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐥𝐝 𝐬𝐥𝐚𝐚𝐧.

💬 Je besluit dat je op je werk nu echt grenzen aangeeft als het gaat om extra werkzaamheden op een dag. Je bent nog geen uur op je werk of je hebt alweer ja gezegd tegen een nieuwe taak.

Veel vrouwen die ik spreek herkennen dit. Ze nemen zich voor 𝙤𝙢 𝙣𝙪 𝙚𝙘𝙝𝙩 𝙚𝙚𝙣𝙨 een grens aan te geven of een standpunt bespreekbaar te maken. Maar dit voelt zo ongelooflijk spannend. De hartslag schiet omhoog, ze krijgen trillende handjes en ze verliezen het contact met zichzelf volledig waardoor de ander de ruimte krijgt om ze te overrulen.

Het voorbeeld van Kim: wil je vrijdag werken?

In de groepsapp op het werk vraagt de baas van Kim of er vrijdag iemand in kan vallen op het werk. Als Kim het appje leest wordt ze al nerveus. Nee hoor, deze keer valt ze niet in. Ze heeft helemaal zin in haar vrije vrijdag. Ze neemt zich voor om bij haar standpunt te blijven.

Ook als haar baas het haar rechtstreeks vraagt.

3x raden wat er gebeurt …

Haar baas vraagt kun je vrijdag werken?

Kim aarzelt: ‘ja, nou eigenlijk kan ik vrijdag niet’. Haar baas neemt het gesprek over: ‘ik zit echt met een probleem, je helpt mij enorm als je er bent’. Ergens in Kim is een stemmetje wat zegt: niet doen, blijf bij wat je vindt. Maar het is al te laat. Ze zegt: ‘oké dan, ik ben er vrijdag’

Herken je dit?

In Kim vindt een heel proces plaats …

Ze denkt: #*$&, daar gaat mijn vrije vrijdag, wat ben ik ook een sukkel dat ik mijn grens niet aangeef, zie je wel dat grenzen aangeven mij nooit lukt, iemand anders kan dit toch ook wel oplossen, ik heb zo’n hekel aan m’n baas – ze ziet mij niet eens staan, ik ben al zo moe, wanneer moet ik dan m’n huis op orde maken?

Waarom vind ik dit allemaal zo spannend?

Lees verder na dit blok

Waarom is het lastig om bij je standpunt te blijven?

Veel vrouwen vinden het lastig om bij hun standpunt te blijven. Eén van de belangrijkste redenen is de angst voor afwijzing of conflict. De meeste vrouwen zijn geconditioneerd om aardig en meegaand te zijn. Dit kan het moeilijk maken om assertief te zijn en vast te houden aan wat je echt vindt.

Veel vrouwen die ik spreek worstelen met het feit dat ze vinden dat ze moeten voldoen aan de verwachtingen van anderen. Ze zijn geneigd om anderen te pleasen en ze vinden het aangeven van grenzen lastig. Dit maakt dat ze zich gedwongen voelen om in te stemmen met meningen of beslissingen waar ze het eigenlijk niet mee eens zijn, simpelweg om confrontatie te vermijden.

Natuurlijk word je niet gedwongen om mee te bewegen met de ander. Maar intern voelt het vaak wel alsof je geen keuze hebt. Want dan heb ik de schuldgevoelens nog niet eens benoemd.

Als jij voor je jezelf kiest of niet meebeweegt word je overvallen door schuldgevoel. Het lijkt dan makkelijker om met de andere mee te bewegen omdat je niet wordt geconfronteerd met deze gevoelens in jezelf.

Sociale druk

Sociale druk is ook een reden die maakt dat je van je standpunt afwijkt. Misschien wil je graag dat anderen je accepteren en waarderen.

Dit kan ervoor zorgen dat je conflicten vermijdt. Daarom geef je soms je standpunt op om de vrede te bewaren in je sociale relaties.

Terug naar Kim: in de negatieve spiraal

We gaan even terug naar Kim. Kim kan zichzelf wel voor de kop slaan dat ze alweer meebeweegt, terwijl ze zichzelf iets anders voorgenomen had. Alle negatieve gedachten die ze over zichzelf heeft, maken dat Kim in een negatieve spiraal terecht komt. Ze praat heel negatief over zichzelf en verwijt zichzelf van alles.

Wanneer je in de negatieve spiraal terecht komt is het lastig om te groeien. Wat Kim doet is zichzelf bevestigen in het beeld dat het haar toch niet lukt om grenzen aan te geven.

Je moet je voorstellen dat Kim eigenlijk voor zichzelf wil kiezen door aan te geven dat ze haar vrije dag niet in wil leveren.

Dit is voor haar belangrijk. Dit heeft ze nodig. Het gaat over haar behoeften.

Ze neemt zich voor om hier voor te gaan staan.
En dat lukt niet.

Dit doet iets met haar ZELFvertrouwen. Want als dat vaak gebeurt, wordt je zelfvertrouwen minder.

Je hebt in kleine stapjes weer te leren dat je op jezelf mag vertrouwen.

Waarom vind je het lastig om bij je standpunt te blijven?

Als eerste is er een verband tussen je emotionele wonden en het feit dat je het lastig vindt om voor jezelf te gaan staan. Je emotionele wonden zijn diepgewortelde negatieve overtuigingen die ontstaan in je kindertijd. Het zijn overtuigingen die je onbewust met je meedraagt en die heel bepalend zijn voor je gedrag in je volwassen leven.

Voorbeelden van emotionele wonden zijn:

• Ik ben niet goed genoeg
• Ik doe er niet toe
• Ik ben het niet waard
• Ik hoor er niet bij
• Ik kan het niet

Stel dat je diep van binnen overtuigd bent van het feit dat je het niet waard bent, dan is het pakken van je eigen ruimte voor een vrije dag best ingewikkeld. Je vindt dat je het niet waard bent om deze ruimte in te nemen en dus schik jij je naar de ander. Wanneer je met deze emotionele wond aan de slag gaat en deze weet te helen, zul je zien dat je uitgangspunt heel anders wordt.

Als jij jezelf waardevol vindt, laat jij je minder makkelijk overrulen door je omgeving.

Je overlevingsmechanismen

Als kind heb je te maken gekregen met pijn en verdriet. Dat kan variëren van alledaagse dingen tot grote trauma’s. Wat het ook is geweest, je ontwikkelt een mechanisme waarmee je systeem je beschermt tegen pijn. Dus als jij als kind iets niet fijn vond en je ouders werden heel boos omdat je niet luisterde dan dacht je overlevingsmechanisme (zie het als een bodyguard): ‘Hmm, het doet mij wel erg veel pijn als papa en mama zo boos zijn. De volgende keer kan ik beter m’n mond houden en doen wat ze zeggen’.

Hallo pleasegedrag. Hallo minder ruimte voor jezelf. Hallo schuldgevoelens.

Voorbeelden van overlevingsmechanismen zijn:

• Pleasen
• Alles alleen willen doen
• Schuldgevoelens
• In je hoofd zitten
• Moeite hebben met voelen
• Jezelf wegcijferen
• Rebels gedrag laten zien
• Altijd het gevecht aangaan
• Je schiet in de reddersrol

Je familiesysteem

Veel gedragspatronen hebben een oorsprong in het familiesysteem. Kijk maar eens naar het gedrag van je ouders? Heb je een vader of moeder die het ook spannend vindt om bij zijn of haar standpunt te blijven? Of zie je dit gedrag terug bij je opa of oma. Door inzicht te krijgen in je familiesysteem kun je onzichtbare dynamieken zichtbaar maken. Niet voor jezelf gaan staan kan ook ontstaan vanuit een bepaalde loyaliteit aan je ouders namelijk.

Dit gaat ook altijd samen met je levensgeschiedenis. Stel dat je emotioneel afwezige ouders hebt gehad, dan is de kans groot dat je voor je ouders bent gaan zorgen. Dit noemen we parentificatie, je hebt de behoeften van je ouders boven je eigen behoeften gesteld. Op dat moment leer je niet om te erkennen wat er in jouw eigen gevoelswereld gebeurt. In je volwassen leven kan dit er toe leiden dat wiebelig wordt als je moet gaan staan voor jouw standpunten.

Wat kun je doen om bij je standpunt te blijven?

Het helpt als je lief bent voor jezelf. Je vindt dit niet zomaar spannend. Het heeft een reden. Je ervaart het als onveilig om te gaan staan voor wat je vindt.

Je systeem heeft te leren dat het veilig is om te gaan staan voor wat jij vindt. Om je eigen ruimte op te eisen. Om je eigen grenzen te honoreren. Om je stem te laten horen.

Snappen waarom je doet wat je doet.

Het helpt als je snapt waarom je doet wat je doet. Inzicht in je emotionele wonden, je overlevingsmechanismen en je familiesysteem zorgen ervoor dat je jezelf de erkenning kunt geven die je nodig hebt om te veranderen.

Door in de negatieve spiraal te blijven, versterk je juist je negatieve gedrag. Dit wil je anders!