Je eigen kinderen emotioneel zien: zo doe je dat
Jij wilt het beste voor je kind. Maar soms voel je je onzeker. Je vraagt je af of je je kind wel écht ziet en begrijpt. Je wilt zo graag dat je kind zich gehoord voelt. Dat het weet: bij jou mag het zichzelf zijn. Bij jou mogen alle emoties er zijn.
In deze uitgebreide gids leer je stap voor stap hoe jij je kind emotioneel kunt zien. Ook als je zelf bent opgegroeid in een gezin waar emoties werden weggestopt of waar je je niet begrepen voelde.
Waarom wil je jouw kind emotioneel zien?
Jij weet: emoties zijn net zo natuurlijk als ademhalen. Ze horen bij het leven, bij groot worden, bij mens zijn. Als je kind zich bij jou veilig voelt om zijn gevoel te delen, bouw je samen aan iets heel waardevols. Je geeft je kind een stevige emotionele basis mee. Een basis die het de rest van zijn leven bij zich draagt.
Denk eens aan een boom. Een boom met sterke wortels kan tegen een storm. Zo is het ook met emoties. Als je kind leert dat het zijn gevoelens mag laten zien, groeit het op tot iemand die stevig in zijn schoenen staat. Iemand die weet: mijn gevoelens zijn oké. Ik mag zijn wie ik ben.
Maar waarom voelt het dan soms zo moeilijk om je kinderen emotioneel te zien?
Vaak speelt de angst mee om dezelfde fouten te maken als je eigen ouders.
Het kan ook zijn dat je het zelf wel lastig om met emoties om te gaan. Je voelt weerstand of ongemak als je kind huilt of boos is. Hier is vaak een verband met je eigen jeugd. Je herinnert je nog precies hoe het voelde als je werd afgewezen. Of als je niet werd begrepen toen je verdrietig was.
“Stel je niet zo aan” of “het is niet zo erg” – die woorden hebben zich in je vastgezet. Ze doen nog steeds pijn als je eraan denkt.
Je wilt niet zo zijn als je eigen ouders
Als ouder voel je je soms gevangen in een patroon. Je wilt het zó graag anders doen dan vroeger thuis. Maar toch merk je dat je dezelfde dingen zegt als je ouders.
Je hoort jezelf zeggen “Niet huilen” of “Het valt wel mee”. En dan schrik je. Want dit wilde je juist niet.
Dit gebeurt omdat je je kind wilt beschermen. Je kent de pijn van niet gezien worden. Van je emoties wegstoppen. Die pijn wil je je kind besparen. Maar juist door emoties weg te duwen, help je je kind niet echt. Het is als een bal die je onder water duwt – hij komt altijd weer boven.
Door dit te herkennen, zet je al een belangrijke eerste stap. Je ziet wat er gebeurt. Je merkt het op als je in oude patronen schiet. Dit bewustzijn is het begin van verandering. Want alleen als je weet wat je doet, kun je het anders gaan doen.
Wat betekent het om je kind emotioneel te zien?
Je kind emotioneel zien betekent dat alle gevoelens er mogen zijn, de fijne én de lastige. Je kind hoeft zich niet groot te houden. Het mag huilen als het verdrietig is. Boos zijn als iets niet lukt. Of bang zijn in het donker.
Stel je voor: je kind komt thuis van school. Het is stil en somber. Vroeger zou je misschien zeggen: “Kom op, het valt wel mee.” Nu vraag je: “Ik zie dat je verdrietig bent. Wil je erover praten?” Je oordeelt niet. Je probeert niet meteen het probleem op te lossen. Je bent er gewoon, als veilige haven.
Als kinderen hun emoties niet mogen uiten, blijven er vaak ‘restjes’ van die emoties achter in hun lichaam. Dit kan later leiden tot onderdrukte gevoelens en ongezonde copingmechanismen.
Hoe weet je of je jouw kind wel of niet emotioneel ziet?
Het is lastig om voor jezelf te bepalen of je jouw kind écht emotioneel ziet. Je wilt de pijn van je kind wegnemen en snel tot een oplossing komen. Maar de vraag is: voelt je kind zich daadwerkelijk gehoord? Ik geef je enkele aanwijzingen dat je jouw kind emotioneel hebt gezien:
- Ruimte voor emoties: Je kind voelt zich veilig om boosheid, verdriet of teleurstelling te uiten zonder angst voor afwijzing. Je geeft je kind de ruimte om zijn of haar gevoelens te ervaren en uit te drukken.
- Geen labels: In plaats van je kind te beoordelen met labels zoals ‘lastig’ of ‘druk’, beschrijf je het gedrag zonder oordeel. Dit zorgt ervoor dat je kind zich begrepen voelt, zonder zich verkeerd te voelen.
- Jouw emoties zijn van jou: Je legt aan je kind uit dat je eigen frustraties voortkomen uit jezelf, en niet door je kind veroorzaakt worden.
Ik heb nog wat voorbeelden voor je uitgewerkt.
Je kind durft zijn emoties te laten zien
- Als je kind bij jou durft te huilen, is dat een goed teken
- Je kind komt naar je toe als het zich rot voelt
- Ook boze buien durft je kind te laten zien
Je kijkt anders naar gedrag
- Je zegt niet meer “Je bent zo druk!”
- In plaats daarvan vraag je: “Ik zie dat je veel beweegt. Wat heb je nodig?”
- Je bent nieuwsgierig naar wat er achter het gedrag zit
Je neemt verantwoordelijkheid voor je eigen emoties
- Als jij chagrijnig bent, zeg je dat eerlijk
- Je legt uit dat het niet aan je kind ligt
- Je laat zien dat volwassen mensen ook emoties hebben
Als je deze kenmerken herkent, weet je dat je jouw kind emotioneel ziet. Je geeft ruimte voor hun emoties en toont betrokkenheid.
Lees verder na dit blok
🎁 Gratis minicursus
Je eigen kinderen wel emotioneel zien

Supertof, je krijgt een maand GRATIS toegang tot deze minicursus waar je leert hoe jij jouw eigen kinderen wel emotioneel kunt zien. Na een maand vervalt de toegang automatisch, hoef je niets voor te doen.
✅ Hoe je de emotionele afwezigheid van jouw ouders niet door gaat geven aan je eigen kinderen.
✅ Hoe je voorkomt dat je kinderen narcistische prinsjes of prinsesjes worden.
✅ Hoe je kunt zorgen dat je kinderen zich emotioneel gezien, begrepen en veilig voelen.
Erkennen betekent niet altijd toegeven!
Als ouder is het soms lastig om emoties van je kind te erkennen zonder toe te geven aan wat ze willen. Toch is dit een belangrijk verschil. Het erkennen van emoties gaat over begrip tonen voor wat je kind voelt, zonder dat je meteen toegeeft aan de wens die daarbij hoort. Zo geef je je kind het gevoel dat het gehoord en gezien wordt, terwijl je toch grenzen stelt.
tel, je kind wil graag tot 23:00 uur opblijven om een voetbalwedstrijd af te kijken. Jij weet dat dit niet verstandig is, omdat een kind zijn slaap nodig heeft. Hoe ga je hiermee om?
Je hoeft niet toe te geven aan de wens van je kind, maar je kunt wel begrip tonen voor wat je kind voelt. Zeg bijvoorbeeld: “Ik snap dat je het jammer vindt dat je de tweede helft niet kunt zien. Het is tijd om naar bed te gaan. Wil jij het verhaaltje lezen of zal ik dat doen?”
Met deze reactie laat je zien dat je de teleurstelling begrijpt, maar je houdt vast aan je grenzen. Tegelijkertijd geef je je kind een keuze, zodat het zich gehoord voelt en zelf iets te zeggen heeft binnen de situatie.
Zo erken je zonder toe te geven
Benoem wat je ziet en voelt:
Zeg bijvoorbeeld: “Ik zie dat je verdrietig bent omdat je niet mag blijven opblijven. Dat is vervelend.” Hiermee geef je woorden aan de emotie, zodat je kind zich begrepen voelt.
Blijf rustig en duidelijk:
Houd je grenzen vast. Leg uit waarom je die grens stelt, zoals: “Je hebt morgen school en je hebt je slaap nodig om goed te kunnen leren.”
Geef keuzes binnen de grenzen:
Door je kind een keuze te geven, voelt het zich meer betrokken. Bijvoorbeeld: “Wil je nu meteen naar bed of over vijf minuten nadat we een kort verhaaltje hebben gelezen?”
Gratis masterclass (aankomende maandag 19:30 uur )
Ontdek het verborgen verband tussen emotioneel afwezige ouders en een slecht zelfbeeld, pleasegedrag en matige grenzen.
✅ Hoe herken je emotioneel afwezige ouders? Ik geef je mijn simpele technieken.
✅ Ik laat je zien waarom je moeite kunt hebben met grenzen aangeven
✅ Ontdek hoe emotioneel afwezige ouders je maakten zoals je nu bent.
Praktische tips om je kind emotioneel te zien
Ik heb nog een aantal praktische tips voor je op een rij gezet:
Zelfreflectie:
Alles begint bij jezelf. Neem de tijd om je eigen emoties en reacties te begrijpen. Stel jezelf vragen zoals:
- Wat waren mijn emoties en gevoelens vandaag?
- Hoe reageerde ik op mijn kind?
Creëer veiligheid:
Laat je kind zien dat emoties welkom zijn. Reageer door de emotie te erkennen en ruimte te geven, in plaats van direct oplossingen aan te bieden. Je zou kunnen zeggen: “Ik zie dat je verdrietig bent. Wil je erover praten, of wil je even rustig zitten?”
Als je kind boos is omdat het geen snoep mag, laat die boosheid er dan gewoon zijn. Zeg bijvoorbeeld: “Ik zie dat je boos bent omdat je geen snoep mag. Dat is oké, maar we eten nu geen snoep.” Zo laat je zien dat emoties mogen bestaan, zonder dat je meteen toegeeft.
Beschrijf gedrag zonder labels:
Oordeel niet direct over het gedrag van je kind, maar probeer het te omschrijven en te begrijpen. In plaats van “je bent zo druk!” zeg je bijvoorbeeld: “Ik zie dat je veel beweegt. Wat heb je nodig?” Dit geeft je kind de ruimte om zich begrepen te voelen.
Of in een ander voorbeeld: stel dat je kind een glas melk omgooit. Zeg niet: “Je bent altijd zo slordig!” maar bijvoorbeeld: “De melk is omgevallen, zullen we het samen opruimen?” Zo leert je kind dat fouten maken normaal is en dat het belangrijk is om dingen op te lossen.
Geef zelf het goede voorbeeld:
Iedereen is wel eens boos of geïrriteerd. Als jij als ouder uit je slof schiet, bied dan je excuses aan. Zeg bijvoorbeeld: “Sorry, ik werd net boos. Dat lag niet aan jou, maar aan mij. Mama had een volle emmer.” Dit laat je kind zien dat fouten maken niet erg is, zolang je het maar goedmaakt.
Maak emoties bespreekbaar
Laat je kind merken dat gevoelens niet eng of verkeerd zijn. Als ze verdrietig, boos of bang zijn, praat er dan samen over. Zeg bijvoorbeeld: “Je voelt je nu verdrietig, hè? Wil je erover vertellen?” Zo groeit je kind op met het idee dat gevoelens er mogen zijn en dat je er altijd over kunt praten.
Kortom
Je kinderen emotioneel zien betekent dat je gevoelens van je kind erkent zonder oordeel, en hen de ruimte geeft om zichzelf volledig te uiten. Dit vraagt van ons als ouders dat we breken met oude patronen van emotionele afwezigheid die we zelf mogelijk in onze eigen opvoeding hebben ervaren.
Wil jij je kinderen emotioneel zien maar weet je niet precies hoe je dat kunt doen? Meld je dan aan voor mijn gratis minicursus: ‘Je eigen kinderen wel emotioneel zien.’
🎁 Gratis minicursus
Je eigen kinderen wel emotioneel zien

Supertof, je krijgt een maand GRATIS toegang tot deze minicursus waar je leert hoe jij jouw eigen kinderen wel emotioneel kunt zien. Na een maand vervalt de toegang automatisch, hoef je niets voor te doen.
✅ Hoe je de emotionele afwezigheid van jouw ouders niet door gaat geven aan je eigen kinderen.
✅ Hoe je voorkomt dat je kinderen narcistische prinsjes of prinsesjes worden.
✅ Hoe je kunt zorgen dat je kinderen zich emotioneel gezien, begrepen en veilig voelen.